Pod moim wpisem o Tough Resin rozmawialiśmy z ArTem o tym, czy drukarki 3D zmienią świat. Na dwoje babka wróżyła, ale na pewno są ciekawym narzędziem dla artystów.
ArT, jeden z moich stałych czytelników, pisał w komentarzu pod wspomnianym postem tak:
Podobne artykuły były jak weszły drukarki atramentowe. Hasła: to koniec sklepów z książką. Można skopiować tekst i samemu wydrukować książkę. Owszem dziś można spotkać wydrukowane książki na atramencie czy laserze ale to nadal nie to.
W druku 3D będzie to samo. Ograniczenie kolorów. Niedokładność wydruków. Koszty wydruku. Czas wydruku – proste elementy czas w godzinach. Ograniczona wielkość wydruku.
Generalnie zgadzam się z nim, chociaż uważam, że jeśli drukarki 3D spopularyzowałyby się do poziomu zwykłych drukarek atramentowych, to moglibyśmy spokojnie mówić już o rewolucji. Póki (jeśli?) to jednak nastąpi, urządzenia tego typu przydadzą się na pewno artystom. Dzięki drukarkom 3D mają oni nowe narzędzie do wizualizowania swoich pomysłów.
Zrobiła to na przykład artystka Morehshin Allahyari. Po obejrzeniu filmów, na których wojownicy ISIS niszczyli dzieła sztuki w muzeum Mosul w Iraku, postanowiła odtworzyć część z nich za pomocą druku 3D. Ciekawy materiał o tym przygotował AJ+.
Artystka mówi na filmie, że chyba nie można odtworzyć oryginałów i ma rację. „Chyba” jest zbędne. Na sto procent nowa kopia, w takiej czy innej formie, nie oddaje nam oryginału. Ten jest stracony na zawsze. Odbudowywanie utraconych pomników i rzeźb z użyciem druku 3D, to jednak ciekawy sposób walki z aktami wandalizmu na dziełach sztuki tego typu.
Artystka umieściła również w środku każdej z figur kartę pamięci z zapisaną historią oryginalnego dzieła. Co akurat jest nieco dziwne, bo aby się do niej dostać, trzeba by je zniszczyć :) Morehshin Allahyari chce jednak udostępnić projekty 3D w sieci, więc zrobienie nowych kopii rzeźb nie będzie skomplikowane.
Morehshin Allahyari urodziła się i wychowała w Iranie. W roku 2007 przeprowadziła się do USA. Inne prace artystki znajdziecie na jej stronie.
