W tym roku Panasonic pokazał nam trzy telewizory z wygiętą matrycą. Model Viera CR730 jest jednym z nich. Jak sprawdza się w akcji?

Panasonic CR730 to jeden z nowych telewizorów japońskiego producenta wyposażonych w system operacyjny Firefox OS. Pełną listę odbiorników tego typu podawałem już w lutym tego roku, po Panasonic Convention 2015.

CR730 odróżnia się od swoich braci wygiętą matrycą, którą posiadają jeszcze Panasonic CR850 i Panasonic CR430. Opisywany dziś model stoi pomiędzy nimi.

W momencie pisania tego testu Panasonic CR730 kosztuje tyle (aktualne ceny zawsze pod linkami):

• Panasonic TX-55CR730 – 55 cali – od 8300 zł
• Panasonic TX-65CR730 – 65 cali – od 11 000 zł

Jakie są jego największe plusy i minusy?

Plus – obraz

Telewizor ma kontrast około 3300:1, jasność około 380 cd/m2 i matrycę 3840 x 2160 pikseli z natywnym 120 Hz.

To dobre wyniki, które w zupełności wystarczą dla większości odbiorców. Nie najlepsze na rynku, ale dobre.

Bardzo przypadła mi do gustu funkcja poprawy płynności obrazu. Oczywiście trzeba się do niej przyzwyczaić, ale jeśli przekonacie się do płynniejszego obrazu nawet w filmach (do czego zachęcam, czas skończyć ze skokowym obrazem uważanym za tak bardzo filmowy), to możecie spokojnie podkręcić Intelligent Frame Creation na maksimum i cieszyć się ultra płynnym obrazem z bardzo małą liczbą niechcianych artefaktów (widoczne „zniekształcenia” obrazu przy ruchomych elementach).

Panasonic CR730 nadaje się też do gier, chociaż nie jest tu mistrzem. W trybie dla graczy ma input lag w okolicach 46 milisekund.

W niedawnym poradniku na temat Input Laga tłumaczyłem, że jest to wynik przeciętny, ale wystarczający dla „casualowych” graczy. Zawodowcy i osoby bardziej wyczulone powinny poszukać czegoś szybszego.

Plus – 4K

Telewizor ma matrycę UHD i wszystko co potrzebne do cieszenia się tym formatem. Obsługuje kodek HEVC, a dzięki HDCP 2.2 będzie kompatybilne z Blu-ray Ultra HD.

Problemy będzie miało z HDR, ale nie oszukujmy się, na tę nowinkę jeszcze sobie poczekamy.

Plus – Aplikacja mobilna i funkcje multimedialne (oprócz odtwarzacza)

Firefox OS nie rozpieszcza pod względem liczby aplikacji Smart TV, ale mobilna appka Panasonic My Remote 2 dostępna dla sprzętu z Androidem lub iOS jest jak zwykle rewelacyjna.

Pisałem już o tym przy okazji testów innych modeli Panasonica. To obecnie najlepsza aplikacja mobilna na rynku Smart TV. Nie dość, że pozwala na sterowanie telewizorem jak zwykłym pilotem, to ma jeszcze funkcje odtwarzania treści z komórki na telewizorze i odwrotnie.

Po podłączeniu do odbiornika dysku z ulubionymi multimediami, zmienia się on w 55 lub 65 calowy serwer multimediów. Co prawda wysyłanie multimediów w tę stronę nie zawsze działa , a co ciekawe  testując CR730 miałem więcej problemów niż w przypadku poprzednich modeli, jednak sam fakt, że jest to w ogóle technicznie możliwe w oficjalnej aplikacji zasługuje na pochwałę. Tym bardziej, że w drugą stronę (wysyłając multimedia z komórki do telewizora) nie miałem najmniejszego problemu. To kwestia złapania pliku na ekranie komórki, przesunięcia go do góry i voila, pojawia się na telewizorze. Bez względu czy to zdjęcie, muzyka czy film.

Znajdujemy plik...

...przesuwamy go na górną część ekranu komórki lub tableta...

...i gotowe!

Oprócz tego są też funkcje TV Anywhere (wysyłanie sygnału telewizyjnego na tablet/komórkę w ramach domowej WiFi), komendy głosowe, asystent dźwiękowy itp.

Wizja Smart TV u Panasonica opiera się na aplikacji mobilnej i kilku funkcjach wbudowanych. Jeśli Wam to odpowiada – będziecie zachwyceni.

Minus – odtwarzacz multimediów

Niestety do powyższego nie zalicza się odtwarzacz multimediów, który nadal nie został poprawiony ani od strony wizualnej, ani funkcjonalnej. Pisałem już o tym przy okazji testu Panasonica CX700.

Największy problem to fakt, że odtwarzacz multimedialny w telewizorach Panasonica wykrywa podkatalogi jako katalogi i nie tworzy drzewka folderów, tylko wrzuca je wszystkie „do jednego worka”. Jeśli na dysku lub pendrivie macie bardzo dużo folderów, to bałagan będzie taki, że po prostu nie znajdziecie filmu, zdjęcia czy muzyki, którą chcecie włączyć.

Naprawdę czas już na poprawę tego oprogramowania. To obecnie najbardziej archaiczny odtwarzacz multimediów wśród wszystkich systemów Smart TV na rynku. Co jest o tyle smutne, że z multimediami radzi sobie dobrze. Wystarczy dodać rozpoznawanie podfolderów i poprawić niesamowicie już przestarzały design, by odtwarzacz zmienił się ze złego, w bardzo udany.

Minus – złącza

Sprawa jest bardzo prosta. Jeśli OLEDa 4K LG EG960V krytykowałem za 3 złącza HDMI, to Panasonica CR730 również muszę. I będę, bo ta coraz częstsza tendencja jest niewłaściwa i powinna być piętnowana.

Przypuszczam, że producenci zrobili jakieś badania, które wskazały, że większość odbiorców wykorzystuje maksymalnie trzy złącza HDMI. Postanowili więc ciąć koszty. Jestem to w stanie zaakceptować w telewizorach z niskiej półki, ale Panasonic CR730 kosztuje w momencie pisania tego testu 8000 lub 11 000 zł. Kupując taki telewizor, ostatnie o czym chcę myśleć, to czy starczy mi złącz na mój sprzęt.

Już kiedyś Wam to wizualizowałem – podłączam dekoder kablówki, Blu-ray, komputer i to by było na tyle. Jeśli chciałbym jeszcze podpiąć konsolę (albo i dwie), przystawkę z Androidem czy cokolwiek innego, to mam problem.

Nawet jeśli dla wielu odbiorców trzy złącza HDMI to wystarczająco dużo, to w telewizorach ze średniej i wysokiej półki cenowej standardem powinny być 4.

Dodatkowo niestety tylko jedno złącze USB jest w wersji 3.0.

Minus – dodatki

Krótko i na temat. W zestawie z telewizorem nie ma nowego pilota wyposażonego w touch pad. Jest tylko tradycyjny model, widoczny na zdjęciu powyżej. Wpisywanie jakiejkolwiek dłuższej treści za jego pomocą jest męczące. Jeśli planujecie używać przeglądarki internetowej, to polecam od razu zainstalować aplikację mobilną Panasonic My Remote 2. Bez niej ani rusz. CR730 ma też tylko jeden tuner telewizyjny i jest pozbawiony funkcji 3D.

Słabo jak na sprzęt kosztujący minimum 8000 zł.

Mniej oczywiste – Firefox OS

Po wspomnianym wcześniej Panasonic Convention 2015 odpowiadałem na Wasze pytania i pisałem, że jedną z zalet systemu operacyjnego Firefox OS ma być jego otwartość, a co za tym idzie ułatwienie tworzenia aplikacji. Kilka miesięcy później testowałem Panasonica CX700 i niestety nie było widać za bardzo gdzie owa otwartość znalazła ujście. System łapał też czasem małą zadyszkę.

Dzisiaj, w czasie testów Panasonica CR730, odkryłem, że jest już lepiej. Pod względem ilości aplikacji Smart TV nadal nie ma szału i póki co nic nie wskazuje na to, by miało się to poprawić. Na szczęście kilka najważniejszych appek nie brakuje, a do tego telewizor ma wbudowaną przeglądarkę Firefox.

Wydać bardzo wyraźnie, że Panasonic stawia na Smart TV zarządzane za pomocą aplikacji mobilnej My Remote 2 i appki tworzone specjalnie dla Smart TV nie są już dla niego priorytetem.

System działa jednak sprawniej niż kilka miesięcy temu, My Home Screen 2.0 (okrągłe ikonki aplikacji przypinane na ekranie głównym) jest wygodny, a w czasie testów telewizor nie zawiesił się ani razu.

Nudne, archaiczne menu rozbudowane nadal kompletnie nie pasuje stylistyką do nowoczesnego paska nawigacyjnego Home Screen 2.0…

…ale jeśli Wam to nie przeszkadza, to Firefox jest stabilny i bardzo prosty w obsłudze.

Nadal nie widzę za bardzo sensu przejścia na ten system, którego potencjał póki co jest wykorzystywany szczątkowo, ale w obecnej formie jest to już coś, co nie przeszkadza, a ułatwia dostęp do podstawowych funkcji. Gdyby tylko Panasonic zadbał o ujednolicenie stylistyki…

Mniej oczywiste – podświetlenie matrycy i podświetlenie dynamiczne

W teście tego telewizora na jednym z polskich forów możecie przeczytać, że Panasonic CR730 ma niezłe podświetlanie matrycy i dobrą funkcję „Sterowanie adaptacyjne podświetlenia”. Według mnie w praktyce nie jest to takie jednoznaczne.

Po pierwsze clouding (niechciane plamy światła z podświetlania matrycy LCD) w egzemplarzu, który do mnie dotarł nie był tak duży, by przeszkadzał w seansach za dnia lub przy włączonym, mocnym świetle, ale był wyraźnie widoczny w ciemnym pomieszczeniu. Na rogach telewizora wylewały niewielkie, ale dobrze widoczne plamy światła (poniżej wizualizacja jak to mniej więcej prezentowało się na testowanym egzemplarzu).

Druga kwestia, to automatyczna kontrola ciemnych obszarów obrazu (sterowanie adaptacyjne podświetlenia). Bez dwóch zdań dobrze wpływa to na kontrast i nadaje się do większości filmów. Ale ma swoje minusy. System potrzebuje chwili na dostosowanie podświetlenia, co w kilku konkretnych przypadkach sprawia, że jego działanie jest zbyt widoczne. Najbardziej widać to po podłączeniu telewizora do komputera. Obraz przyciemnia się strefowo w nachalny, nieprzyjemny sposób. Ta funkcja w przypadku komputera jest bezużyteczna (ciemne plamy pojawiające się na poniższym gifie, to nie kwestia zmian ustawień aparatu, tylko włączonego sterowania adaptacyjnego podświetlenia).

W przypadku filmów jest oczywiście dużo lepiej, bo to nie aż tak ekstremalny przypadek. Nie do końca pozytywne działanie systemu kontroli podświetlania można zauważyć np. w czasie wyświetlania napisów na jednolitym tle. Wyraźnie widać wtedy, że kontrola adaptacyjna zmienia ich barwę, która tak naprawdę jest jednolita.

Wyłączone

Włączone - maksymalne

Na szczęście są to przypadki bardzo konkretne. W czasie oglądania zwykłych filmów efekt jest widoczny tylko czasem. System poprawia też oczywiście czerń. Jest to więc wybór między lepszym kontrastem, ale z czasami widocznymi zmianami podświetlenia w danej części ekranu, a gorszym kontrastem, ale bez lokalnych zmian (włączcie poniższy film na pełnym ekranie i obserwuje dół telewizora).

Czemu zatem podświetlanie tego telewizora opisuję jako coś „mniej oczywistego”, a nie jako „minus”? Bo clouding może różnić się w zależności od konkretnego egzemplarza, a dodatkowo w moim nie był bardzo zły, po prostu trochę widoczny. Z kolei sterowanie adaptacyjne podświetlenia w filmach sprawdza się lepiej i można je zauważyć tylko w bardzo konkretnych sytuacjach. A na kontrast wpływa zbawiennie. W razie czego można je też po prostu wyłączyć, więc zawsze mamy wybór.

Panasonic CR730 – wygięty czy skrzywiony?

Po ofercie produktowej Panasonica widać wyraźnie, że ten producent nie jest zachwycony trendem wyginania telewizorów i dodaje taki sprzęt do oferty tylko po to, by zaspokoić ewentualne oczekiwania odbiorców oraz nie odstawać od swoich konkurentów.

Panasonic CR730 jest jednak solidnym telewizorem z dobrymi możliwościami podstawowymi. Osobiście w cenie za jaką jest sprzedawany oczekiwałbym lepszego wyposażenia (zarówno sprzętowego jak i systemowego) oraz bardziej dopracowanej obsługi multimediów (szczególnie w kwestii odtwarzacza multimediów). Jednak jeśli wymienione w teście minusy nie robią na Was wrażenia, a plusy przykuwają oko i zastanawiacie się jaki, wygięty telewizor kupić, to możecie spokojnie brać pod uwagę Panasonica CR730.